Schending van het beroepsgeheim

Ben je slachtoffer van schending van het beroepsgeheim? Dan kan je aangifte doen bij de politie. Maak hiervoor een afspraak in een politiekantoor. Zo verlies je geen tijd in de wachtruimte aan het loket.

Voor sommige beroepen, zoals dokters, apothekers, maatschappelijk werkers of politieagenten, geldt het beroepsgeheim. Dat betekent dat zij niets mogen bekendmaken van wat er tijdens het uitvoeren van hun functie aan hen werd verteld. Het gaat om:

• Alles wat nadrukkelijk of stilzwijgend aan deze vertrouwenspersonen werd toevertrouwd.
• Alle informatie die door hen gezien of gehoord wordt.
• Informatie over derden.
• Fabrieksgeheimen, zoals de formule van een geneesmiddel.

Informatie waarbij alle concrete namen en details zijn weggelaten, behoort niet tot het beroepsgeheim.

Opzettelijk

Je schendt het beroepsgeheim wanneer je opzettelijk geheimen bekendmaakt, ook wanneer je niet de bedoeling heeft om iemand schade of nadeel te berokkenen. Hoe je een geheim kenbaar maakt, is van geen belang. Er zijn vier situaties waarin je een geheim toch mag prijsgeven.

• Voor een rechtbank of een parlementaire onderzoekscommissie, als het onderzoek dat vereist.
• Bij ouders van een minderjarige, aangezien zij aansprakelijk zijn en beslissingsrecht hebben over fundamentele aspecten van de opvoeding zoals onderwijs en gezondheid.
• Als de betrokken persoon akkoord gaat, wilsonbekwaam is of er een noodsituatie dreigt.
• Om leidinggevenden op de hoogte te brengen. Toch is het nog altijd aangeraden de persoon ervan te overtuigen om geheime informatie zelf mee te delen.